ไซบีเรียนฮัสกี้ เป็นสุนัขทำงานที่มีขนาดกลาง วิ่งเร็วและฝีเท้าเบา รักอิสระ และมีท่วงท่าสง่างาม ลำตัวปกคลุมด้วยขนนุ่มและหนาปานกลาง หูตั้งและหางเป็นพวง ลักษณะการเดินนุ่มนวล แรกเริ่มทีเดียวไซบีเรียน ฮัสกี้ เป็นสุนัขที่มีความสามารถในการลากเลื่อนสิ่งของที่มีน้ำหนักเบา ด้วยความเร็วปานกลางได้ในระยะไกล สัดส่วนลำตัวและรูปร่างของไซบีเรียน ฮัสกี้ สะท้อนให้เห็นถึงสมดุลของกำลัง ความรวดเร็ว และความอดทน ไซบีเรียน ฮัสกี้ เพศผู้ได้รับการเพาะพันธุ์ (Breed) ให้มีความแข็งแรงแต่ไม่หยาบคาย ขณะที่เพศเมียมีความอ่อนโยนแต่ไม่อ่อนแอ ไซบีเรียน เป็นสุนัขที่มีกล้ามเนื้อแข็งแรง และได้รับการพัฒนาสายพันธุ์ที่ดี แต่ไม่ควรให้ลากหรือบรรทุกสิ่งของที่มีน้ำหนักมากเกินไป
ความสูง : ความสูงของเพศผู้อยู่ที่ 21 – 23 นิ้วครึ่ง ขณะที่ความสูงของเพศเมียอยู่ที่ 20-22 นิ้ว
โดยวัดจากส่วนที่สูงที่สุดของแผ่นหลัง
น้ำหนัก : เพศผู้มีน้ำหนัก 45 – 60 ปอนด์ เพศเมีย 35 – 50 ปอนด์ น้ำหนักเป็นสัดส่วนกับความสูง การวัดน้ำหนักและส่วนสูงดังกล่าวเป็นตัวแทนของส่วนสูงและน้ำหนักที่มากที่สุด โดยไม่ได้พิจารณาเงื่อนไขด้านอื่น ลักษณะของกระดูกหรือน้ำหนักที่มากเกินไปถือว่าเป็นโทษ ตามลักษณะทางโครงสร้าง ความยาวของลำตัวจากหัวไหล่ไปจนถึงด้านหลังของสะโพกยาวกว่าความสูงของลำตัวจากพื้นดิน จนจุดที่สูงที่สุดของแผ่นหลังเล็กน้อย
ลักษณะที่ไม่ดี : เพศผู้ที่มีความสูงเกิน 23 นิ้วครึ่ง และเพศเมียที่สูงกว่า 22 นิ้ว
ส่วนตัว
ลักษณะท่าทาง, การแสดงออก : ดุดัน แต่เป็นมิตร ช่างสนใจและซุกซน
ดวงตา : เป็นรูปเม็ดอัลมอนด์ เว้นระยะห่างกันปานกลาง และลาดเอียงเล็กน้อย
ดวงตาอาจจะเป็นสีน้ำตาลหรือฟ้าข้างใดข้างหนึ่งหรืออาจมีหลายสีก็ได้ ดวงตาที่ลาดเอียงมากเกินไป และอยู่ใกล้กันมากเกินไปถือว่าผิดลักษณะ
หู : มีขนาดปานกลาง เป็นรูปสามเหลี่ยมอยู่ใกล้กันในระยะที่เหมาะสม ตั้งตรงขึ้นไปจากศีรษะ ใบหูหนาปกคลุมด้วยขนนุ่มโค้งเล็กน้อยด้านหลังและตั้งชัน ปลายหูตั้งตรงและกลมมนเล็กน้อย หูที่ใหญ่มากเกินไปเมื่อเทียบสัดส่วนกีบศีรษะ ห่างกันมากเกินไป และไม่ตั้งชันถือว่าผิดลักษณะ
กะโหลกศีรษะ : มีขนาดกลางเมื่อเทียบสัดส่วนกับลำตัว ด้านบนกลมเล็กน้อยและเรียงลงจากจุดที่กว้างที่สุดจนถึงดวงตา ศีรษะใหญ่หรือหนัก ศีรษะเรียวเล็กเกินไปถือว่าผิดลักษณะ
หน้าผาก : ได้รูปและเชื่อมต่อไปจนถึงจมูก เป็นทางตรงจากหน้าผากจนถึงปลายจมูก หน้าผากแคบถือว่าผิดลักษณะ
ส่วนที่ยื่นของใบหน้า : มีความยาวปานกลาง เป็นระยะห่างจากปลายจมูกไปถึงหน้าผากเท่ากับระยะจาหน้าผากไปส่วนหัวด้านหลัง ส่วนที่ยื่นของใบหน้ามีความกว้างปานกลางและค่อยๆ เรียวลงไปจนจมูก ส่วนปลายไม่ชี้และไม่เป็นเหลี่ยม ส่วนที่ยื่นของใบหน้าเล็กเกินไปหรือกว้างเกินไป สั้นเกินไปหรือยาวเกินไป ถือว่าผิดลักษณะ
จมูก : สีดำเทา สีน้ำตาลเข้มหรือดำ น้ำตาลแก่ปนแดง หรืออาจเป็นสีเนื้อในสุนัขสีขาวสักสีชมพู หรือที่เรียกว่า จมูกหิมะ ก็ไม่ถือว่าผิดลักษณะ
ริมฝีปาก : มีเลือดฝาดและชิดกัน
ฟัน : ชิดกันเหมือนฟันกรรไกร ถ้าไม่ชิดกันเหมือนฟันกรรไกรถือว่าผิดลักษณะ คอ, ช่วงล่าง, ลำตัว
คอ : ความยาวปานกลาง โค้งและตั้งตรงอย่างสง่าเมื่อสุนัขยืน เมื่อวิ่งเหยาะๆ คอจะยืดและศีรษะจะเอียงไปข้างหน้าเล็กน้อย คอสั้นและหนาเกินไป คอยาวเกินไป ถือว่าผิดลักษณะ
หน้าอก : ลึกและแข็งแรงแต่ไม่กว้างเกินไป จุดที่ลึกที่สุดอยู่ด้านหลังและเป็นระดับเดียวกันกับข้อศอก กระดูกซี่โครงมั่นคงเชื่อมต่อจากกระดูกสันหลัง มีลักษณะแบนด้านข้างเพื่อให้เคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ หน้าอกกว้างเกินไป โดยเป็นรูปทรงกระบอก กระดูกซี่โครงแบนหรืออ่อนเกินไป ถือว่าผิดลักษณะ
หลัง : หลังตรงมั่นคง เริ่มจากระดับของช่วงตัวจากส่วนที่สูงที่สุดของแผ่นหลัง จนถึงส่วนที่สูงที่สุดของสะโพก มีความยาวปานกลาง หลังไม่สั้น และไม่เหยียดเกินไป เนื้อส่วนสะโพกไม่มีไขมัน สะโพกลาดเอียงออกจากกระดูกสันหลัง แต่ไม่ชันจนไปทิ่มขาหลัง หลังบอบบางหรือเหยียดถือว่าผิดลักษณะ
หาง : ขนตรงเป็นพวงแบบสุนัขจิ้งจอก หางอยู่ที่ระดับของก้น ตามปกติหางจะอยู่เหนือแผ่นหลังโค้งเป็นรูปเคียวสวยงามเมื่อสุนัขยืนตรง เมื่อสุนัขเคลื่อนไหว หางไม่ม้วนไปด้านใดด้านหนึ่งของลำตัว และไม่กระทบกับแผ่นหลัง หางจะทอดยาวเป็นปกติเมื่อสุนัขนอนหลับ ขนหางมีความยาวปานกลาง และมีขนยาวใกล้เคียงทั้งขนด้านบน ด้านข้าง และด้านล่าง ส่งผลหางเป็นพวงกลม หางม้วนแน่น ขนตั้งสูง หางอยู่ต่ำเกินไปหรือสูงเกินไป ถือว่าผิดลักษณะ
ส่วนหน้า
ไหล่ : กระดูกหัวไหล่เอนลงด้านหลัง มุมต้นแขนสูงขึ้นไปทางด้านหลังเล็กน้อยจากไหล่ไปจนถึงข้อศอก และไม่ตั้งฉากกับพื้นดิน กล้ามเนื้อและเอ็นยึดไหล่ต่อตัวโดยกระดูกที่แข็งแรงและมั่นคง ไหล่หุบ ไหล่กว้างถือว่าผิดลักษณะ
ขาหน้า : เมื่อยืนและมองจากด้านหน้า ขามีช่องว่างห่างกันเล็กน้อย ขนานและตั้งตรง ข้อศอกติดกับลำตัว ไม่งอเข้างอออก เมื่อมองจากด้านข้างฝ่าเท้าลาดเอียงเล็กน้อย และเชื่อมต่อกันอย่างมั่นคงแต่ยืดหยุ่น กระดูกหนาแต่ไม่หนัก ความยาวของขาจากข้อศอกถึงพื้นดินมากเท่าระยะจากข้อศอกถึงส่วนที่สูงที่สุดของแผ่นหลังเล็กน้อย นิ้วเท้าของขาหน้าถูกแยกออกจากกัน นิ้วเท้าบอบบาง บรรทุกหนักมากเกินไป ช่วงห่างระหว่างขาหน้าทั้งสองขาแคบเกินไปหรือกว้างเกินไป ขาแยกออกจากข้อซอกถือว่าผิดลักษณะ
เท้า : เป็นรูปวงรีแต่ไม่ยาว อุ้งเท้ามีขนาดกลาง กะทัดรัด มีขนขึ้นระหว่างนิ้วเท้า และเนื้อบริเวณเท้า เนื้อบริเวณเท้าหยาบและหนา อุ้งเท้าไม่หันเข้าหันออกเมื่อ ไซบีเรียนอยู่ในท่ายืนธรรมชาติ นิ้วเท้านุ่มหรือแบ อุ้งเท้าใหญ่มากเกินไปและเก้งก้าง อุ้งเท้าเล็กมากเกินไปและนุ่ม ปลายเท้าหันออกถือว่าผิดลักษณะ
ส่วนหลัง
เมื่อยืนและมองจากด้านหลัง ขาหลังมีระยะห่างกันปานกลางและขนานกัน ต้นขาท่อนบนเป็นมัดกล้ามและแข็งแรง กระดูกข้อต่อโค้งได้รูป ข้อเท้าเชื่อมต่อกันแน่น และตั้งต่ำลงสู่พื้นดิน นิ้วเท้าแยกจากกัน กระดูกข้อต่อตั้งตรง ช่องว่างระหว่างขาหลัง 2 ขาแคบ
ขน
ไซบีเรียนมีขน 2 ชั้นและมีความยาวปานกลาง ขนไม่ยาวจนไม่สามารถทำความสะอาดได้ ขนชั้นในนุ่มหนาและมีความยาวพอที่จะพยุงขนชั้นนอก ขนชั้นนอกตรงและบางส่วนเหยียดเรียบไม่หยาบหรือไม่ตั้งตรงจากลำตัว น่าสังเกตว่าการไม่มีขนชันในช่วงฤดูผลัดขนถือเป็นเรื่องปกติ การตัดแต่งขนบริเวณหนวด ขนระหว่างนิ้วเท้าและรอบๆ เท้า ส่งผลให้ลักษณะภายนอกดูเรียบร้อยมากขึ้น ซึ่งเป็นสิ่งที่ยอมรับได้และไม่ถือว่าผิดลักษณะ การตัดแต่งในส่วนอื่นๆ ของสุนัขไม่เป็นที่ยอมรับและถือว่าผิดร้ายแรง ขนยาวสากหรือหยาบ เส้นขนหยาบเกินไปหรือนุ่มเกินไป การตัดแต่งขนนอกเหนือจากที่กล่าวไว้ข้างต้นถือว่าผิดลักษณะ
สี
ไซบีเรียน ฮัสกี้ ที่ถูกลักษณะมีทุกสีตั้งแต่สีดำไปจนถึงสีขาวบริสุทธิ์ แต้มหรือตำหนิบนศีรษะ รวมทั้งรูปแบบของรอบประทับอื่นๆ ที่ไม่พบในสายพันธุ์อื่นเป็นเรื่องปกติ
การเดิน
ลักษณะการเดินของสุนัขพันธ์ไซบีเรียน ฮัสกี้ นุ่มนวลและดูเหมือนไม่ออกแรงสักเท่าไร เท้าเร็วและเบา เมื่ออยู่ในการแสดงการย่างก้าวห่างๆ และเดินด้วยความเร็วปานกลาง ขาหน้าเดินนำได้ดี ขณะที่ขาหลังคอยขับเคลื่อน เมื่อมองจากด้านหน้าไปจนถึงด้านหลัง ในขณะเดิน ไซบีเรียนจะไม่เดินอย่างเดียวแต่จะเพิ่มความเร็วทีละน้อยจากขา ข้อต่อด้านในจนกระทั่งฝ่าเท้าจมลงพื้น ไซบีเรียนเดินเป็นเส้นตรงตามความยาวของกลางลำตัว ขณะที่ฝ่าเท้าแตะพื้นขาหน้าและขาหลังจะมุ่งตรงไปข้างหน้า แต่ข้อศอกหรือกระดูกข้อต่อไม่งอเข้าหรืองอออก ขาหลังแต่ละข้างเคลื่อนไหวตามรอยขาหน้าของขาข้างเดียวกัน ขณะที่สุนัขกำลังเดินส่วนล่างยังมั่นคงและเป็นระดับเดียวกัน เดินก้าวสั้น กระโดดไปมาหรือเดินวนไปวนมา เดินงุ่มง่ามหรือเดินเป็นวงกลม เดินไขว้ไปมาหรือเดินเอียงถือว่าผิดลักษณะ
โรคข้อสะโพกเสื่อม (Hip Dysplasia ) เป็นโรคกระดูกที่พบได้มากในสุนัขพันธุ์ใหญ่ ( Giant and large breed ) โดยพบมากถึง 1 ใน 3 ของโรคกระดูกทั้งหมดใน สุนัข โดยโรคนี้จะมีพัฒนาการในช่วงที่มีการเจริญเติบโต ของกระดูกจึงอาจพบได้ตั้งแต่ 4-12 เดือน
ศีรษะ 
1. โรคลูกสะบ้าเคลื่อน โรคนี้พบได้บ่อยสุด คือ มีอาการเจ็บเข่าจนต้องยกขาไม่ลง ถ้าไม่เป็นมาก ก็รักษาด้วยการกินยา แต่ถ้าเป็นมากต้องพึ่งหมอผ่าตัด อย่างไรก็ดี โรคนี้ป้องกันได้โดยอย่าปล่อยให้ ปอมเมอเรเนียน ของเราอ้วนเกินไป และคอยดูแลไม่ให้เขาหล่นหรือโดดลงจากที่สูง ส่วนสถานที่ที่เลี้ยงนั้นไม่ควรเป็นพื้นลื่นจำพวกกระเบื้อง พื้นหินขัด,หินอ่อน หรือแกรนิต ที่สำคัญไม่ควรปล่อยให้ ปอมเมอเรเนียน ที่มีปัญหาลูกสะบ้าขยายพันธุ์ 
